Pijawka lekarska (Hirudo medicinalis) to miniaturowe laboratorium farmakologiczne o niespotykanym nigdzie indziej składzie ponad 150 doskonale uzupełniających się związków chemicznych, które regenerują i pozytywnie wpływają na ludzki organizm.
Promotorami w oficjalnym zastosowaniu pijawek byli Francuzi już w latach siedemdziesiątych. W 2004 roku FDA (U. S. Food and Drug Administration) – rygorystyczna, rządowa organizacja dopuszczająca leki do obrotu w Stanach Zjednoczonych zatwierdziła hirudoterapię jako oficjalną metodę leczenia, dziś także w Anglii, Rosji, Kanadzie jest refundowana.
W 2008 roku terapia pijawkowa znalazła swoje miejsce w Międzynarodowym Spisie Procedur Medycznych ICD-9, nr kat. 99.991 (##83, ##84).

Istota leczenia pijawką lekarską związana jest z produkowanymi przez nią zwiazkami ślinowymi, które w chwili przekłucia skóry wchłaniają się do krwioobiegu pacjenta. Oprócz najlepiej poznanej hirudyny w ślinie pijawki są bardzo mocne antybiotyki, silne substancje przeciwzapalne, przeciwbólowe, znieczulające, przeciwobrzękowe i rozkładające istniejące zakrzepy ale też regulujące ciśnienie krwi czy rozkładające tłuszcze. Wśród szerokiej gamy substancji biologicznie czynnych, wydzielanych przez pijawki, są i takie, które poprawiają nastrój i opóźniają procesy starzenia.